Τις τελευταίες μέρες έπαιζε ξανά και ξανά το απόσπασμα με την Angela Davis στο ντοκιμαντέρ The Black Power Mixtape 1967-75. Τα μάτια μου βουρκώνουν καθώς καταλαβαίνω επιτέλους. Κι εγώ είμαι μια λευκή, σαν αυτούς τους λευκούς που καταπιέζουν ανθρώπους για αιώνες.
Προσπαθούσα να αποκωδικοποιήσω την έννοια «λευκό προνόμιο» και να συνειδητοποιήσω πώς αυτό με έχει ευνοήσει μέχρι στιγμής. Σύμφωνα με την σύγχρονη Κριτική Θεωρία των Φυλών - εδώ μπορείτε να βρείτε μια θαυμάσια εισαγωγή στο πεδίο από τους Richard Delgado και Jean Stefancic - υπάρχουν κοινωνικές, οικονομικές και νομικές διαφορές που δημιουργούν οι λευκοί άνθρωποι ανάμεσα στις «φυλές» για να μπορούν να ευνοούν τα συμφέροντά των ελίτ τους στις αγορές και την πολιτική. Ακόμη και μικρές ρατσιστικές τακτικές, συνειδητές ή ασυνείδητες, είναι ριζωμένες σε υποθέσεις για τις φυλές που έχουμε απορροφήσει όλοι μας μεγαλώνοντας σε ρατσιστικό πολιτιστικό περιβάλλον. Αυτές οι συστημικές πεποιθήσεις διαμορφώνουν τόσο τις αστικές δομές όσο και την προσωπική μας ζωή. Αναγνωρίζετε τα αποτελέσματά τους, έτσι δεν είναι;
Φυσικά και τα αναγνωρίζετε. Στις ρατσιστικές δηλώσεις εκείνου του θείου γύρω από το οικογενειακό τραπέζι. Στα πειράγματα που έπρεπε να υποστεί εκείνη το μαύρο κορίτσι στο σχολείο. Στην προαγωγή που πήρατε νωρίτερα από εκείνον τον μαύρο συνάδελφο αν και δούλευε σκληρότερα από εσάς. Στις φαινομενικά ευγενέστατες κυρίες στην εκκλησία που απομακρύνουν το εγγόνι τους από το παιχνίδι με το μαύρο παιδάκι. Στους φτωχούς μαύρους που πουλάνε λαθραία στους δρόμους προσπαθώντας να αποφύγουν την αστυνομία. Στις εκδιδόμενες μαύρες κοπέλες στο ιστορικό κέντρο της Αθήνας, κοπέλες θύματα του trafficking οι περισσότερες.
Φωτογραφία της @nikishariley καθώς διαδηλώνει φορώντας μπλούζα από το @blackfemalefuture
Όντας γυναίκα δε μπορώ καν να φανταστώ πώς πρέπει να νιώθει μια μαύρη γυναίκα. Η οποία θα πρέπει να αναμετρηθεί με την καταπίεση και του φύλου και της φυλής της και να καταφέρει να εξελιχθεί πέρα από όλα αυτά τα στερεότυπα. Η προσέγγιση του Μαύρου Φεμινισμού μπορεί να μου δώσει μια αντίληψη σε θεωρητικό επίπεδο. Να αντιληφθώ την καταπίεση που αφορά την τάξη, τη φυλή και το φύλο δηλαδή ολόκληρη την ύπαρξη. Αλλά μόνο στη θεωρία. Φυσικά η καταπίεση του φύλου μου μπορεί να μου δώσει μια αναλογία : το να παροτρύνεις έναν λευκό να αναγνωρίσει τον έμφυτο ρατσισμό του είναι σα να παροτρύνεις έναν άνδρα να αναγνωρίσει τον πόνο που σχετίζεται με την επιβολή του ανδρικού προνομίου στις γυναίκες και τους non-gender ανθρώπους....
Είμαι λευκή. Συνεπώς έχω υπάρξει και ρατσίστρια. Έχω παρακολουθήσει όλα τα προηγούμενα να ξεδιπλώνουν την ασχήμια τους και πρακτικά δεν έδρασα εναντίον τους. Τα έχω καταδικάσει, ναι. Με λέξεις. Αλλά οι λέξεις - ακόμα και οι γραπτές - δε φτάνουν. Για πρώτη φορά με όλα όσα συμβαίνουν δεν έχουμε ρεαλιστική εικόνα του μέλλοντος. Αυτό που έχουμε όμως είναι η ευκαιρία να γίνουν αλλαγές στα θεμέλια που είναι τόσο σαθρά. Με εκπαίδευση, διαμαρτυρία, με υπεράσπιση των αξιών μας παντού, με την ψήφο σε αρχηγούς που έχουν ενσυναίσθηση και δουλεύουν προς την αλληλεγγύη. Αυτό που περιέγραψε η Barbara Ellen Smith ως «η πολιτική της αλληλεγγύης που αναγνωρίζει τον πολλαπλό χαρακτήρα της καταπίεσης και υποστηρίζει τους αγώνες όλων όχι απαραίτητα με γνώμονα την προσωπική εμπειρία» ίσως θα οδηγούσε στην πραγματική ουσιώδη υποστήριξη.
Οπότε τι μένει σε εμάς τους λευκούς να κάνουμε ώστε να γίνουμε ουσιαστικοί σύμμαχοι που απαιτούν αλλαγές και δεν πέφτουν στην παγίδα του ψεύτοακτιβισμού; Συνειδητοποιώ πως η συζήτηση που πάω να ξεκινήσω είναι δύσκολη και άβολη. Ο θάνατος του George Floyd είναι η κορυφή του παγόβουνου. Υπάρχουν χιλιάδες άνθρωποι στον πλανήτη που υπέφεραν, υποφέρουν και θα υποφέρουν λόγω του χρώματος του δέρματός τους. Ναι. ΘΑ υποφέρουν. Πόσο είμαστε λοιπόν οι λευκοί αποφασισμένοι να υποφέρουμε ΜΑΖΙ τους; Γιατί αυτό μας μένει να κάνουμε τελικά...
Υπάρχουν πολλές λίστες στο διαδίκτυο για ενημέρωση και δράση ως προς το BLM κίνημα. Έχω συγκεντρώσει κάποιες στα αντίστοιχα link πιο κάτω. Εννοείται πως δεν αποτελούν το μόνο τρόπο ενημέρωσης και δράσης. Μένει στον καθένα μας να αποφασίσουμε πως θα δράσουμε. Και πως θα ακούσουμε αυτούς που ξέρουν καλύτερα. Πως θα σωπάσουμε και θα αφήσουμε στην άκρη τα εγωπαθή σχόλια με στόχο μόνο τη διαδικτυακή φασαρία. Στο fasfem δε θα γίνουν άλλες αναφορές αλλά πράξεις ώστε το περιεχόμενό του να υποστηρίζει τις μαύρες γυναικείες φωνές ακόμη περισσότερο. Βοηθήστε να γίνουμε η αλλαγή που ευχόμαστε να έλθει ..
